Od końca lat pięćdziesiątych liczba chrystusowców w Ameryce Północnej systematycznie powiększała się. Byli to następujący księża: Józef Mikołajewski, Józef Smyczyk, Andrzej Woźnicki i brat Franciszek Dąbrowski. Z każdym rokiem przybywali kolejni, znajdując zatrudnienie głównie jako asystenci w parafiach polonijnych lub jako kapelani. Wśród nich zasłużył na wyróżnienie ks. Kazimierz Świetliński S.Chr., który tak jak ks. Otłowski w Kanadzie - stał się pionierem misji Towarzystwa w Stanach Zjednoczonych, podejmując pracę w Detroit w stanie Michigan we wrześniu 1963 roku. Do końca roku 1965 przybyli jeszcze księża: Wojciech Kania, Stefan Kaczmarek, Konrad Urbanowski, Arkadiusz Boryczka i Edmund Gagajek.

Nieznajomość środowiska, obcy język i duże odległości między współbraćmi stwarzały szereg trudności, szczególnie w dziedzinie życia zakonnego. Z przyczyn obiektywnych nie mogła być realizowana praktyka życia wspólnego. Przełożeni w kraju, jak i członkowie Zgromadzenia przebywający na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady, zdawali sobie sprawę z tego, że tylko w oparciu o bardzo dobrze zorganizowaną prowincję i wysoki poziom życia zakonnego można będzie prowadzić i rozwijać misję Towarzystwa. Przewidując powyższe trudności, przełożony generalny ks. Ignacy Posadzy mianował w 1957 roku ks. Jana Otłowskiego przełożonym regionalnym, reaktywując tym samym przepisy prawne z ustaw napisanych przez Założyciela, które określały funkcję przełożonego okręgowego na emigracji. Stanowisko to zostało później podporządkowane wikariuszowi dla zagranicy z powodu powstania przeszkód w kontaktach z krajem.

Od sierpnia 1956 roku otworzyła się możliwość wyjazdów za granicę, co wpłynęło na stałe zwiększanie się liczby chrystusowców na kontynencie północnoamerykańskim. Do roku 1966 stan ich osiągnął liczbę 12 osób. Fakt ten sprzyjał staraniom o założenie domu zakonnego. Ks. bp Stefan S. Woźnicki przyrzekł erygować taki dom na terenie swojej diecezji, pod warunkiem że otrzyma dwóch księży władających językiem angielskim. W oparciu o tę obietnicę Towarzystwo wysłało w roku 1965 ks. Kazimierza Świetlińskiego na asystenta do Bay City przy kościele św. Jacka w diecezji Saginaw w stanie Michigan. Do założenia domu w tej diecezji jednak nie doszło. Wobec tego ze względu na duże możliwości pracy polonijnej, które otworzyły się przed chrystusowcami w diecezji Providence w stanie Rhode Island, rozpoczęto tam starania o zrealizowanie podjętego zamiaru. Doprowadziły one do zawarcia umowy między tamtejszą kurią biskupią a ks. Wojciechem Kanią, mianowanym 4 października 1966 roku przełożonym regionalnym. Umowa zobowiązywała Zgromadzenie do wyznaczenia trzech duszpasterzy do głoszenia rekolekcji i misji w parafiach polonijnych na terenie diecezji Providence i sąsiednich diecezji, w zamian za pozwolenie na erekcję domu zakonnego.

Odpowiedni do tego celu budynek zakupiono w marcu 1967 roku w miejscowości Warren, na terenie parafii św. Kazimierza. 17 lipca 1967 roku wikariusz generalny Towarzystwa Chrystusowego dla zagranicy ks. Franciszek Okroy erygował dom zakonny na podstawie pozwolenia wydanego wcześniej przez ordynariusza tej diecezji ks. bpa Russela J. McVinneya. Dom został zarejestrowany pod nazwą Society of Christ Mission House.