W roku 1956 rząd polski otworzył granice Polski dla komunikacji międzynarodowej. W miesiąc po ogłoszeniu tego zarządzenia złożyłem podanie o paszport i o pozwolenie na wyjazd z wizytą do mojego brata w Stanach Zjednoczonych. Po krótkim przesłuchaniu otrzymałem obietnicę paszportu. Była druga połowa listopada 1956 r. Ojciec Przełożony Naczelny naszego Zgromadzenia chętnie zgodził się na mój wyjazd, bo jak się wyraził: „to będzie dla nas korzystny pierwszy kontakt z Ameryką”.

Całe życie ks. Kazimierza Świetlińskiego jest jedną barwną przygodą. Wyświęcony w roku 1911 w Warszawie, pracował najpierw na różnych placówkach diecezji, by z chwilą odrodzenia się Polski w roku 1919, jako kapelan II Pułku Szwoleżerów, odbyć marsz do późniejszego Hallerowa i brać udział w zaślubinach Polski z Bałtykiem. Kampanię roku 1920 odbywał z wojskiem na froncie wschodnim i w dzień „cudu nad Wisłą” był w Warszawie.

Dobroci Zgromadzenia doświadczyłem z chwilą wyjazdu za granicę. Po 2 latach starań o paszport – doczekałem się tego. Ks. Wojciech Kania był właśnie w Polsce, a pracował już wtedy we Francji. Wakacje mu się kończyły, więc powiedział mi: „Jak wszystkie formalności załatwisz, pojedziesz ze mną samochodem do Paryża. Wiele się nie żegnaj, tylko jedź ze mną.